zoet

Schrijf een rijm met zoet.


Strooi, strooi, strooien in het rond,
zoete pepernoten in mijn mond.
Graai, graai,
schuimpjes en taai taai
uit de zak...
over het dak
in de schoen
bij het pak.
Gooi, gooi 't zoete in je hand,
Sint en piet zijn weer in Nederland.

 

 

Jolanda oktober 15

Grijs

Opdracht: schrijf een kleur op en maak er een vergelijking van.

Grijs

De dag voelde grijs
zwarte paraplu's
Een grijze menigte bij elkaar
rondom een donker gat
Hangende gezichten
tranende regen
één snik per regendruppel
Hun harten waren
voor dit moment vergrijsd.
In het zwarte gat werd
een witte kist neergelaten.
Een laatste groet werd uitgesproken
het lichaam verteerde langzaam tot grijze stof
en vermengt met de zwarte aarde
verscheen daaruit een witte roos
die licht gaf in het donker.

Jolanda oktober 15

De deur

Opdracht: schrijf een ronddeel. Een rondeel is een gedicht van 8,11,13 of 16 regels, waarbij dezelfde regel in het begin, in het midden en aan het eind staat.

Halloween

De deur kraakte
't kind braakte,
Bloed en snoep kwam uit zijn mond,
hij zakte langzaam op zijn knieën op de grond.

De deur kraakte
een vuilniszak verscheen
't lijkje verdween
De deur kraakte.





't mes hakte er op los
Het zweet stond op haar hoofd,
hij had haar zoveel beloofd.
Niets was hij nagekomen.
't mes hakte er op los

Weg waren haar dromen,
nu bleef hij altijd bij haar
't mes hakte er op los.



Jolanda
31-10-2015

ouderwets

schrijfopdracht 13 oktober 2015:
schrijf 5 bijvoeglijk naamwoorden en 5 zelfstandige naamwoorden op, mix deze en kies er één uit.

Bloemerig glas.

""Ouderwets"
was het woord dat hij te horen had gekregen.
't Jonge kind had dat tegen hem gezegd.
Zijn bloemen paste niet meer in deze tijd.
Hij keek om zich heen
en hij zag veel verschillende vormen
van kunstig gebogen tot scherp geslepen,
één met pootjes
twee met dubbele wanden
verderop een geblazen spiraal.
Hij vond zichzelf maar gewoontjes,
niets bijzonders
een glas in een bloemetjesjurk.
Hij was al meer dan 20 jaar in gebruik.
Zijn baasje was altijd zuinig op hem geweest.
Roze, gele roosjes met groene takjes.
De bloemen hadden hun sprankelende kleur
niet verloren in de tijd.

Het jonge kind had hem bijna
in de glascontainer gegooid
toen een boze stem hem tegen hield.
Twee warme handen omklemden hem,
twee blauwe blijde ogen keken hem aan.
"hij is speciaal, ik houd van hem,
dit is mijn  lievelingsglas".
Nu stond hij weer in de kast
vóór alle andere kunstig gebogen en scherp
geslepen glazen.
Hij mocht dan wel ouderwets zijn,
maar zeker niet vergeten.

Jolanda

en toen ging de deurbel

opdracht 13 oktober 2015
Wild schrijven: bedenk een zin en ga schrijven met deze zin of zorg dat de zin terug komt in je verhaal. de zin is ...en toen ging de deurbel.

Je hebt soms van die dagen,
dat je voeten niet op willen staan.
Je hoofd nog steeds verlangd naar een kussen,
de warmte jou niet wilt verlaten.
Inwendig klinkt een stemmetje
steeds luider.
"kom op, luie geit, sta op !
en uiteindelijk met veel getreuzel
lukt het mij om mijn warme nest te verlaten.
Alles is koud
de vloer.. vlug mijn sloffen aan.
de tocht... snel het raam dicht.
de geluiden... mijn oordoppen houd ik nog even in.
Mijn spieren worden langzaam wakker,
't lijkt of ik 100 jaar geslapen heb.
ik kijk nog even om
verlangend om te rug te kruipen
de stilloze warmte tegemoet.
Vandaag een dagje vrij
een pyjama-dag voor mij.
Zo snel als het maar mogelijk is
bonjour ik de kinderen naar school.
Ik wil terug naar de warme omhelzing van mijn bed.
Na één uur is het eindelijk zo ver.
Genoeglijk met een brede grijns op mijn gezicht,
voel ik dat de warmte mijn bed nog niet heeft verlaten.
Wat een goddelijk gevoel is dit.
De stilte brengt mij in een staat van hemelse gelukzaligheid.
Mijn gedachten verstommen,
mijn lichaam verstilt.
Ik zweef zachtjes op de wolken
een heerlijke dag breekt aan voor mij..
TRING!!!

Jolanda

spiegelbeeld

Spiegelbeeld

Wat ik nu wil, is dat jij leert
in deze snelle digitale tijd,
is dat jij jou zelf waardeert
en zo jezelf en ons verblijdt.

Jij kunt jezelf nog steeds verbazen,
als jij werkelijk naar binnen kijkt.
Behoor nu niet langer tot de angsthazen,
dan wordt jouw leven weer verrijkt.

Hoe jij ook geboren bent of gebekt,
gebruik al jouw goede capaciteiten,
dan word jij opnieuw opgewekt
en is deze lang durende depressie voorgoed pleiten.

Terug naar jouw huis, weer auto rijden op de autobaan,
alles is mogelijk en te realiseren.
Jij kunt nog steeds van jezelf op aan,
als jij het maar wilt proberen.

Blijf in jezelf geloven,
schuw je persoonlijke fouten niet,
Geluk aan jezelf beloven,
dan wordt elke dag opnieuw magnifiek.

Pap, leer je verantwoording voor jezelf en de ander te dragen,
je hoeft je vrouw en je kinderen alleen om vergeving te vragen.
Wees niet langer lui, laf, maar een volwassen vent !
en zorg dat jij weer de lachende positieve luisterende vader in ons leven bent.

superman

Superman

Even voel ik met het topje van mijn wijsvinger over mijn wang.
Een kleine zoutige kristalheldere druppel ligt op de warme huid van mijn vinger.
Is deze traan het resultaat van het snijden van de uien of ligt hier een diepliggende emotie achter.
Ik zit aan de kersenhouten tafel in mijn kleine comfortabele keuken. De geur van gebakken krieltjes bestrooit met fijn gesneden rozemarijn en in olijfolie verhitte karbonades vullen mijn hongerige maag.

Manlief is druk bezig een feestmaal in 40 minuten op tafel te zetten.
Iedere dag komt hij uit zijn werk en gaat hij met een passie voor lekker eten aan de slag in onze praktisch ingerichte keuken.
Als het aan hem lag dan zou hij de keuken verbouwen over de hele benedenverdieping en zijn gastronomie uitbreiden met een kookeiland, een Japanse grill, een stoomoven en een spit waar een everzwijn aan gebraden kan worden.
Met snelle bewegingen en een vlijmscherp mes hakt hij de plakkerige uien tot minuscule blokjes en gooit ze met de flair van een profkok door de salade en bij de met peper, zout en tijm gekruiden karbonades.
Terwijl de krieltjes in de warme oven tot een knapperige pikante bite gaar bakken, dekt hij binnen 2 minuten de tafel voor ons hele gezin.
We eten gestoomde asperges in witte wijnsaus, salade a la antoon, suikerpeultjes en heerlijke zachte eitjes. Een mes valt op de grond, gauw een doekje over de spetters op het keukenkastje en voilà de krieltjes hebben hun opdientijd bereikt.
De colaglazen worden gevuld met water en een schijfje citroen.
Ting, ting, de koe bel luidt in de hal, het signaal dat het eten geserveerd wordt door mijn superman die weer een heerlijke maaltijd voor ons allen heeft klaar gemaakt.
De liefde voor mijn superman gaat bij ons door de maag.
Hongerig vallen wij aan tot er zelfs geen kruimel meer over is.
Met een laatste lik aan mijn vinger besmeerd met witte wijnsaus, kijk ik mijn man verliefd aan.
Dank je wel lieverd voor je heerlijke kookkunsten.

De fles

De Fles

Zij had zich voorgenomen niet meer te drinken.
In de supermarkt was zij zo dapper geweest de drankafdeling snel voorbij te lopen en nu
was zij thuis de boodschappen in de kasten aan te zetten..
Zij voelde gelijk een leegte.
Ze miste haar fles.
De fles was haar cadeautje.
Elke dag één fles.
En na een glas nam zij gauw weer een glas en binnen één uur was haar fles leeg.
Rood en droog, zo dronk zij haar wijn het liefst.
Ze kreeg enorme dorst, haar keel droog, haar hart leeg.
Zij dorste naar haar fles.
Snel stapte zij op de fiets en haalde op de drank afdeling 6 flessen.
Daar kwam zij de dag wel mee door.
Eenmaal thuis nam zij geen tijd om een glas te pakken.
Zij dronk meteen uit de fles om haar dorst naar werk, naar vrienden en bovenal
haar dorst naar eigenliefde weg te drinken.




Jolanda juli 2015

Zomer

Schrijf een haiku over de zomer.
3 zinnen met 5-7-5 lettergrepen



Zomer

Hitte in mijn lijf

In de lucht ruik ik behang

voor pampus op bed

Hoog nodig

Hoog nodig

Het voelde niet goed in mijn buik.
De sandwich, die ik van de stewardess had gekregen, was waarschijnlijk over de datum en rotte nu verder in mijn toch al gevoelige maag.
"Ding". Het lampje knipperde boven mij.
Het signaal dat ik nu naar de wc kon gaan.
Snel gespte ik mijn riem los en liep ik bijna hollend met dichtgeknepen billen naar de enige wc die dit vliegtuig had.
Ik greep de klink beet en opende de deur om mij zelf naar binnen te gooien toen
plotseling  een goed uitziende man van middelbare leeftijd mij de weg af sneed en de
wc deur voor mijn neus op slot draaide.
"Zeg, wat krijgen wij nou, kom eens uit die wc heel gauw!"
"Sorry, mevrouw, ik moet zo nodig naar de wc, daarom dring ik even voor."
"U kunt wel na mij hoor."
"Ja, maar , meneer, wij rijden nu niet in het verkeer!"
"Wat U zo juist deed is ontzettend brutaal!"
" U mag gerust weten dat ik van uw actie baal."
"Ik moet ook heel nodig, een extra wc in  dit vliegtuig is zeker niet overbodig."
"Zeg, kom er eens uit" ,riep ik luid.
"Ja, mevrouw, ik doe mijn hoop heel gauw."
"Alleen nog even mijn billen afvegen en de toiletpot legen."
"Nu was ik mijn handen, voordat wij landen en U heeft de wc voor U alleen
met mijn rottende stank om U heen."
"Bedankt, mevrouw.
"U bent een beleefde dame."
"Dat kunnen mijn buik en darmen wel beamen."
" Fijne vlucht, dame."

Jolanda van den Hout september 2015

Ik wist niet dat vrijheid zo'n pijn kon doen

Ik wist niet dat vrijheid zo'n pijn kon doen                          Jolanda juli 2015

Nu was zij weer in mijn gedachten.
Zomaar, ineens ploep.
Zonder dat ik 't wilde, gebeurde het toch.
Gisteren had ik nog zo tegen mijn onderbewustzijn gezegd, dat ik klaar was met haar.
"Ik ben klaar met jou en je leugens", zei ik, "ik laat je los, ik dank je voor de fijne herinneringen, maar nu passen wij niet meer bij elkaar. Vaarwel".
En nu was zij in mijn dromen verschenen.
Zij stond aan het eind van een lange smalle gang. Ze keek mij aan.
In mijn hand had ik een ansichtkaart vast met de hand geschreven van mijn vader. '
Ik herkende zijn schuin geschreven krachtige sierletters.
Hij schreef dat ik het goed moest maken met mijn moeder.
Ik keek in haar ogen en ik wist dat ik alles geprobeerd had om haar bewust te laten worden van haar leugens tegen haar man en tegen haar kinderen.
Vele keren heb ik gepraat met haar, maar weer bleek dat zij niet wilde luisteren.
Overleg en communicatie liepen op een dood spoor.
Na voor de zoveelste keer uitgescholden te worden door haar, kon ik maar tot één besluit komen.
Ik moest haar laten gaan. Ik kon en ik wilde mij zelf niet langer laten misleiden door haar leugens,
mij laten manipuleren door haar eisen of mij verantwoordelijk voelen voor haar daden en woorden.
Het laatste beetje liefde wat ik voor mij zelf voelde, zei mij om "Vaarwel" te zeggen tegen mijn eigen moeder. "Ik ben klaar met jou !"
Ik keek haar nog een laatste keer aan en ik wist dat zij haar eigen negatieve pad wilde blijven vervolgen. Ik koos voor mijn eigen pad , mijn leven, mijn vrijheid.
Alle pijn, leugens, gescheld, roddels van haar liet ik bij haar achter.
Met een laatste knik van begroeting en afscheid draaide ik mij op mijn hakken om en ik
liep mijn nieuwe pad van positiviteit, liefde en echte familie tegemoet.
Ex kreeg voor mij een nieuwe betekenis.

Ex means: Thanks for the EXperience.
OUR time has EXpired.
Now Exit my life.

Licht

Schrijfopdracht: trek een engelenkaartje en ga 5 minuten over dat woord schrijven.

Licht

Vanmorgen op de weegschaal gestaan.
"Nee, ik ben beslist geen lichtgewicht".
Wel een beetje licht in mijn hoofd door de warmte nu ik in het zonlicht stap.
Heerlijk, het zonlicht bedekt mijn hele huid met een laagje bruine warmte.
Ik draai de dop van het flesje en ik neem een aantal grote slokken koel bruisend water.
Terwijl ik de dop terug op de fles schroef, staalt het zonnige licht door 't water in het flesje op mijn witte shirt. Een kleine regenboog verschijnt.
Het zonlicht, de warmte op mijn huid, de verfrissende koelheid van mijn flesje water verlichten mijn "even in de dip gevoel".
Het leven lacht mij toe. Ik ga even op  het nabij gelegen groene bankje zitten en ik adem de bloemige bloesemlucht in. Het leven heeft mij zoveel te bieden en dat ga ik aannemen ook.
Een koninginnenpage fladdert naar een vlinderstruik.
Elk leven is uniek, de mijne ook.
Net als de vlinder wil ik het licht tegemoet vliegen.
De wind blaast een bries in mijn gezicht en ik dank de zon, het water, de vlinder en de wind
voor het licht wat zij vanochtend aan mij hebben laten zien.




Jolanda juli 15

Twee streepjes

Schrijfopdracht: naar aanleiding van een plaatje binnen 5 minuten een verhaal over dit plaatje schrijven. Op het plaatje zie je twee meisjes, het ene meisje ouder dan het andere meisje. Beiden dragen een rode geranium in hun blonde lange haren. Het grotere meisje houdt een wit stokje in haar handen en ze heeft haren lippen getuit.  Het kleine meisje zuigt op een lolly en kijkt het grotere meisje lief aan.

Twee streepjes

Rode geraniums voor het raam.
Ik pluk er één voor jou en één voor mij.
Wij doen ze in onze haren
en wij lachen beiden blij.
Ik kijk je aan,
ik zie je staan,
wat ben ik toch blij.
Jij bent mijn oudere zus,
een lieve zus voor mij.
Van kleins af aan
sta jij naast mijn zijde,
lief en leed hebben wij altijd gedeeld,
onze pinken verstrengeld
onze ogen op één lijn.
Nu wil ik er voor jou zijn.

Ik hoor je zucht.
Ik zie je angstig kijken.
"het komt goed", zeg ik.
"Ik zal je helpen".
Samen kijken we naar de uitslag op het witte staafje.
Twee streepjes verschijnen in het venstertje.
Wij lachen beiden.
Het nieuwe leven komt er aan over 9 maanden
en ik...
blijf aan de zijde van mijn zus staan
met een rode bloem in onze haren.

Jolanda juni 2015

Het blauwe sterven

Schrijfopdracht: je kiest een kaart van Jospehine Wall en je schrijft over de tekening.

Het blauwe sterven

Nog één keer wilde zij in het spotlicht vliegen. Nog één keer wilde zij haar vleugels spreiden.
Hoger en hoger tot alles onder haar minuscule sterren werden in het donkere zwart.
Richting het zonnige gele licht, de warmte voelend op haar blauw groene veren.
Ze moest de kracht halen uit 't diepst van haar ziel.
Ze spande al haar spieren en met krachtige slagen vloog zij steeds verder tot boven de wolken.
Nog even volhouden, doorzetten, niet opgeven....
Ja, 't was haar gelukt.
Zij voelde de oranje gelige gloed op haar blauwige huid.
Zij was trots als een pauw.
Het was haar gelukt om nog één keer met haar uitstervende soortgenoten
een vreugdedans te vliegen.
Ze draaide, fladderde, maakte een duikvlucht op de wind tot al haar krachten op waren.
Met een laatste blik op het zonnige licht liet zij zich vallen de duisternis in.
Een lach om haar zoete roze lippen, dankbaar haar einde tegemoet.

Te Koop

Schrijfopdracht:
Verzin iets bij het woord Te Koop.

Te Koop: BABY 3 mnd oud. Gb: China
Wgns overpopulatie geen meisjes gewenst.
Per direct leverbaar. Telef:0083 35672890

Babies for sale: The scandal of China's brutal single child policy

Read more: http://www.dailymail.co.uk/news/article-486083/Babies-sale-The-scandal-Chinas-brutal-single-child-policy.html#ixzz3eR4Vn15P

Paars

Schrijfopdracht: schrijf een elfje over een kleur.

Paars
Zoete pruim
in de boomgaard
't zonnige licht schijnt
sappig.
 

 Schelp
even weg
aan mijn oor
hoor ik de zee
bruisend

Jolanda juni 2015

Graven op het strand

De opdracht: Schrijf iets aan de hand van een foto uit de krant.

‘Hier kan het’, dacht hij. De wind waaide in zijn gezicht toen hij zijn besluit nam. Alsof het zeggen wou: “Goed zo! Doe het nou maar! Gooi het van je af!”

Al weken was hij hiermee bezig. Continu. Dag in, dag uit. Al sinds dat éne moment, dat éne bloederige moment. Wat had ze geschreeuwd! Wat had zij gruwelijk gegild! Hij zijn oren geprobeerd dicht te stoppen, maar dat hielp niets. Hij had haar de mond gesnoerd, maar dat hielp niets. Hij had haar met een hamer geslagen. Keer op keer op keer. Maar dat hielp niets. Hij bleef haar maar horen. Hij hoorde haar nog altijd schreeuwen. 

Zelfs nu hij daar zo stond, met zijn gezicht in de wind.

Hier zou hij graven. Op het beige strand. Mooi achter het plankje. Er liepen twee mensen verderop. Maar ze hadden geen aandacht voor hem. En als ze hem al zouden zien, zouden ze denken dat hij een Duitser was die een kuil aan het graven was. 

Het mooie weer kwam er immers aan? Twee vlaggen wapperden. Alles waar zij in zat stond klaar. De emmers, de zakken. Dat, waar ze in lag te schreeuwen. Straks zou hij haar blussen met het kille zand. Beter voor haar. Beter voor hem. Stilte.

Nachtblauw

Tijdens onze bijeenkomst schreven wij over de kleur blauw.
Dit gedicht schreef ik enige jaren geleden.
Met dank aan Lucinda Williams - Blue

nachtblauw

we spraken niet over een hemel
noch over een hel
het was het blauw van de nacht
waar jij heenging
dat jou in vrede omsloot

de nacht die honger stilt
en dorst lest

het blauw van de lucht
die koelte brengt
oneindigheid
en leegte
waaruit leven ontstaat

de nacht die ons weer leven laat
blauw is de kleur van de nacht

© hennie van ee

blauwe blues

Opdracht: 2 minuten zonder de pen van het papier te halen, schrijven over de kleur blauw

Mijn blauwe blues

Blue blues.
De melancholie klinkt in mijn hart.
Voetstappen blijven achter als een schaduw in het gelige zand.
Daar sta ik nu,
op 't strand.
De wind waait mij toe uit het oosten,
mijn haren verblijdt,
mijn longen met zilt gevuld.
Het zout vermengt zich met mijn tranen.
Ik voel mij blue
in de blauwe sky.
Een hoopje los zand waait uit mijn hand.
Dag blue blues
de wind neemt je mee naar een ander strand.

Jolanda 19 mei 2015

Ex en Amen

Ex en Amen

Het zonlicht vibreert in de koele ochtend op de zanderige gele stenen.
Van een afstand zie ik de warmte opstijgen in het onzichtbare blauw.
Ik zit op de grond, mijn benen gekruist op mijn enkels.
Zo nu en dan sluit ik mijn ogen om de stilte te kunnen horen en te zijn in het hier en nu.
Met regelmaat van de klok klinkt de galm van een koperen bel.
Mijn huid reageert statisch.
Het bedrukte gevoel in mijn hart wordt luchtiger en opent zich langzaam als
een waterlelie die te lang in de modder heeft vertoeft.
De pijnlijke tranen hebben hun laatste uur in mijn ziel geslagen.
Het gapende gat is niet langer een liefdeloze leegte, maar een poort
naar het onsterfelijke geluk van onvoorwaardelijke liefde.
In mij klinkt een laatste snik, wetende dat ware liefde loslaten is.
Het leven is eeuwig, net als familiebanden die een leven na een leven als magneten elkaar afstoten en aantrekken.
Loslaten is een ziel zijn eigen pad laten kiezen, waarbij de herinnering aan haar daden en woorden blijft.
Van nu af aan zal ik er alleen van een afstand voor haar zijn met helende gedachten en een hart van onmetelijke liefde.
Dat wat ze gedaan en gezegd heeft, valt niet goed te praten.
Het waren haar woorden die mij probeerde te kwetsen.
Het waren haar daden die mijn hart en mijn ziel misleid en misbruikt hebben.
Ik adem de warme tedere zonnestralen diep in mijn longen.
Ik ben het licht als de zon, de maan en de sterren.
Het licht overwint het duister en mijn kleine vlam ontluikt zich tot een heldere felle ster
in het diep donkere stille blauw.
Nu ik weet hoe het voelt om verraden, vernederd en achter gelaten te worden,
besef ik tegelijkertijd dat ik moest leren loslaten.
Loslaten is niet langer de verantwoording nemen voor iets of iemand.
Afstand nemen om opnieuw geboren te worden in eigen liefde, te weten dat
JIJ het waard bent om met respect, waardering en liefde behandeld te worden.
Bewust kiezen voor familie die jou helpen je ziel te laten groeien in liefde en licht.
Dankbaarheid is wat ik nu voel en ervaar.
De rol die zij heeft gespeeld in dit leven van koesterende ouder tot manipulerende vrouw heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Ik koos voor liefde en ik laat het duister zijn eigen zoektocht vervolgen, wetende dat op een gegeven moment mijn moeder mij om hulp zal vragen en ik zal mijn hart op de juiste plaats hebben. Mijn handen zal ik uitsteken en haar handen omvatten en ik zal haar omhelzen in het licht van liefde, begrip en vergeving.
Met mijn laatste woorden nam ik afscheid.....
" het ga je goed, mam, vaarwel."

Je liefdevolle dochter.

zo'n gemiste kans

Opdracht: combineer een bijv.naamwoord met een zelfstandig naamwoord

een slechte dag
koud en regen
enzo
toch hing er iets
in de lucht
tussen hen
iets
dat het niet
worden zou
nooit worden zou
een zoen
gewoon
een slechte dag
een lastig moment
zo'n gemiste kans

© hennie van ee

de stille tafel

Opdracht: combineer een bijvoeglijk naamwoord met een zelfstandig naamwoord

de stille tafel

ze liggen
op tafel
de woorden
eens gezegd
zwijgen nu
zwart op wit
staan ze
ik lees ze
op een stille tafel
van hout
wie is van hout?
de woorden niet
ze zijn van lucht
en van iemand
hebben kracht
de tafel draagt ze
verdraagt ze
de woorden
op de stille tafel

© hennie van ee

IJzer

Opdracht: schrijf elk twee zelfstandig naamwoorden op. Ieder kiest er twee uit en maakt daar één woord van. Van dit woord beschrijf jij zijn of haar gevoel.

Lieve heersbeestje fiets.

Ik weet niet eens hoe lang ik in het donker heb gezeten. De tijd heeft langzaam aan mij geknaagd.
De oneindige tijd heeft mij gevormd tot wat ik nu ben. Niet wat ik nog kan worden.
Wat zou ik toch eens graag in het licht weg willen vliegen om dat wat boven mij is te ontdekken.
Eindelijk is het mijn beurt.
Met veel getril en getrek word ik uit de diepste diepten naar boven gehaald.
Mijn donkere periode is voorbij, ik ga het licht tegemoet.

Het licht voelt warm en welkom.
Samen met veel van mijn soortgenoten word ik naar een voor mij onbekende plek gebracht.
Op één grote hoop worden wij bij elkaar gegooid.
Zou ik dan nu kunnen worden wat ik graag zou willen zijn ?
Een grote rollende band, een diepe val in de vurige oranje blauwe hitte.
Ik word gesmolten en gekneed tot wat ik wil zijn.

Tring tring klinkt mijn bel.
Ik ben rood en ik heb zwarte stippen over mijn hele lijf.
Twee kinderhandjes pakken mij goed vast.
Een harde afzet en weg ben ik.
Ik vlieg de wereld tegemoet.
Ik ben een lieveheersbeestje fiets.
Tring tring !

Jolanda

21-04-2015

Storm op het terras

Opdracht: Ieder schrijft twee zinnen, daarna wordt het papier doorgegeven aan degene rechts van jou en die leest jouw twee zinnen en schrijft er zelf twee zinnen bij. Zo laat je het papier twee keer rond gaan, zodat het een verhaal wordt. 

Zachtjes wiegden de lichtjes in de wind.

Een stelletje zat samen in het schemer op een terras.

Wat hadden de lichtjes graag hun werk gedaan,

maar de wind werd te sterk om hen heen.

Gedachten stormden in ons hoofd

en bereikten alleen ons zelf, geen enkele keer elkaar.

Tafels, stoelen en parasols vielen om,

we hielden elkaar stevig vast. 

“Waar denk je aan ?”, vroeg de vrouw.

“Wat zeg je ?”, zei de man.

“Ik heb je niet verstaan, ik zat even ergens anders met mijn gedachten.”

“Dat is nooit anders geweest”, dacht de vrouw.

“Waar zijn gedachten waren , waren die van mij nooit geweest.” 

Net als de tafels, stoelen en de parasols liet ik mij vallen

en meenemen door de storm

opnieuw zoekend naar een helder lichtje

dat met mij mee wilde wiegen in de sterke wind.

Jolanda 21 april 2015

 

 

bolle bobbelige buigzame bel

Opdracht: maak van een bijvoeglijk naamwoord en een zelfstandig naamwoord een verhaal.

Bolle bobbelige buigzame bel     
met iets meer lucht

van mijn laatste zucht
reik jij steeds hoger

Op handen gedragen door de wind
nagekeken door een verwonderd kind
glanzende kleurenpracht
verrijkende blijdschap in mijn hart

Kon ik maar mee
liggend in jou
rondreizend over de toppen van de bomen
op zoek naar mijn dromen

De wereld rond
door een sterrennacht
naar de volgende morgenstond

door de stratosfeer
naar het onmetelijke zwart

Nieuwe werelden ontdekken
portalen op onverwachte plekken
liggend in jou

bolle bobbelige buigzame bel
jij bent al een creatie op zich
Een wereld in een wereld in werelden
totdat........ploep

een nieuwe bolle bobbelige buigzame bel
wordt geboren
uit zeep en water
nu of later.

Een Eerbetoon

Een eerbetoon

De opdracht: schrijf een eerbetoon aan je held(en)

Waar zijn de helden?
Wie zijn ze?
Ik ken hun namen niet.
Zijn het de mensen die van het leven houden, er iets van proberen te maken, hoe moeilijk ook, telkens weer?
Zijn het de mensen die kunnen genieten van de allerkleinste dingen?
Zijn zij de ware helden?

" Heb het leven lief ",zong zij in een kleine zaal vol mensen.
Ik zag haar verdriet, zij zong.

" Ik heb het leven lief ",schreef hij. Daarna heb ik het honderdmalen voorgelezen, de woorden uit mijn hoofd.

Wees een held en heb het leven lief.


© Hennie van Ee

Ik laat me graag door jou inspireren

De opdracht was: Schrijf iets over iemand die jou inspireert. Ik vond het lastig om daar één persoon voor uit te kiezen, omdat ik mij laat inspireren door alle mensen om mij heen. Over die mensen gaat dit stuk dan ook.

Ik wou dat ik wat meer was zoals jij. Jij bent altijd zo lekker rustig. Het maakt niet uit in welke situatie ik je tegenkom, jij bent altijd rustiger dan ik.

Ik zie ook jouw kleding. Stoer, klassiek, sportief. Als geen ander weet jij je stijlen te variëren en je ziet er altijd prachtig uit. Jij kleedt je altijd zoveel beter dan ik.

Soms heb ik het idee, dat jij veel beter met je kinderen omgaat dan ik. Je voedt ze beter op, hebt meer tijd voor ze, jouw kinderen zijn altijd schoon. Veel netter dan de mijne.

Jij hebt ook die baan, die mij zo uitdagend lijkt. Iedere dag weer anders, zo goed voor elkaar.

En je echtgenoot? Lijkt zo uit het magazine voor “Metromannen met ballen” te zijn gestapt. Grappig, attent, knap, een echte kerel en ook nog leuk met de kinderen.

We hebben het er over, als we samen op een terras zitten. Zonder woorden weliswaar, maar wat ik zie zegt genoeg.

Als ik je op televisie zie, ben je nog aantrekkelijker, grappiger en ondernemender. Ik weet dan zeker, dat ik eigenlijk jou had willen zijn.

Ik ben niet jaloers, begrijp me niet verkeerd. Ik vind mezelf namelijk ook best leuk. Maar ik was nooit geweest wie ik ben, als ik me niet door jou had laten inspireren.

 Ik laat me alleen maar graag door jou inspireren. En door het groene gras in jouw tuin. Want jij… bent die ander.

www.mtekst.nl

Lente 2015

Opdracht: schrijf een kinderversje of een kinderverhaal.

Lente

Een koetje en een kalfje rennen in de wei,
De zon schijnt op hun bolletje,
dat maakt hen beiden blij.
De krokussen steken hun kopjes boven de grond,
de viooltjes kleuren paars, wit en bont.
De ooi en het lammetje komen erbij,
Zij dartelen met de koetjes in de groene wei.
De merrie en haar veulen poetsen hun staart
het is 21 maart.
De lente begint,
buiten een spelend kind.
De knoppen aan de bomen ontwaken,
de vogels zijn hun nest aan het maken.
De merel zingt zijn lied in het ochtendgloren,
om iedereen te laten weten dat er dieren worden geboren.
Het dorre blad verdwijnt langzaam uit het zicht,
Welkom lente,
dag gedicht.

Jolanda 2015

Lucht

De opdracht was om uit een combinatie van bijvoeglijk naamwoorden en zelfstandig naamwoorden 1  woord te kiezen. Bij mij was dit "De ronde wolk ".
Over dit woord  ga je schrijven.

31 maart 2015

De ronde wolk

Rond rollend ruisend kabaal
druppels zacht of hard als staal
pletsend, spetterend op de grond of zomaar in een plas.
Paraplu op, laarzen aan,
ronde winderige waterwolk,
ik laat je niet meer gaan.

Met stormkracht 10
laat jij je krachten aan mij zien.
Weg waaien, rondjes draaien,
haren omhoog,
ik zweef in de lucht
niets meer droog.

Eén laatste zucht
WEG ben ik
opgelost in de onmetelijke cirkelende lucht.

Jolanda

waazin of pretiig gestoord

Waanzin of prettig gestoord

Als anderen mij mochten gedenken ,wanneer mijn as wordt verstrooid tussen de bloemen en de bladeren , dan hoop ik dat zij mij herinneren als een prettig gestoord en gelukkig mens.
Want waanzin is niet iets wat ik iemand gun of toe ken. Zeker niet als ik mij de familiaire gebeurtenissen van de afgelopen 3 jaar herinner. Meer dan waanzin genoeg in mijn familie.

Tevens kan het onderwerp waanzin nogal gevoelig liggen, want je zult maar iemand in de familie hebben die geestelijk waanzinnig is geworden.
Voor mij is het op dit moment nog gevoelig niet TE gevoelig meer, want ik ben sinds juli 2014 bezig om mijn moeder, zus en vader te vergeven voor de jarenlange manipulatie, het opleggen van een schuldgevoel, het moeten voldoen aan hun eisen en de vele dreigingen als ik niet voldeed aan de eisen die zij aan mij stelden.
Vergeven is niet iets wat je met een knip van je vingers voor elkaar krijgt.
Je emoties die met een navelstreng verbonden zijn met je ouders snijd je niet even snel door.
Ik kan een luikje open doen over de waanzin die ik ervaren heb aan de hand van e-mails die ik van mijn moeder en zus heb gekregen, dan heb je enig idee hoe mensen jou tot waanzin kunnen drijven. Gewoon, omdat zij niet willen luisteren, eigenwijs/koppig zijn, jou willen misbruiken om je goedheid, je energie, niet met je willen overleggen en vooral tegen en over je liegen, waardoor jouw vertrouwen in deze personen wordt geschaad.
Om te voorkomen dat jij zelf emotioneel, fysiek en mentaal waanzinnig wordt, want dat word je door de vele slapeloze piekerende nachten, het grote schuldgevoel, je aangeprate minderwaardigheidscomplex en het jezelf weg cijferen voor die anderen, heb je vrienden nodig die naar je willen luisteren, advies geven en je ondersteunen in je zoektocht terug naar jezelf.
Van vast zitten naar stappend en binnenkort rennend verwijder ik mij van deze waanzinnige mensen. Zonder jullie, mijn vrienden in de Durf en Schrijfgroep, mijn vriendinnen die als zussen voor mij zijn, mijn gezin en mijn spirits team  zou ik niet mezelf meer zijn geworden.
De waanzin had mij bijna te pakken. Dan was ik net als mijn vader en zijn 2 broers terecht gekomen in een psychiatrische inrichting of zou ik net als mijn zus onder jarenlange begeleiding komen van een psychiater. Ik ben aan dat masochistische spel ontsnapt.
Ik ben gaan beseffen, door de vele lieve luisterende mensen, dat ik NIET verantwoordelijk ben voor hoe mijn ouders en zus hun leven willen lijden. Ik ben alleen verantwoordelijk voor mij zelf.
Het is mijn keus om niet te helpen onder bedreiging, gescheld en ondankbaarheid.
Het is mijn wens om bedankt te worden, gewaardeerd te worden voor wat je voor hen doet en het is mijn verlangen om samen te zijn met mensen die jou lief hebben om wie jij bent.
Ik zeg dus NEE tegen waanzin en JA tegen prettig gestoord, want Ja ik dans graag met mijn blote voeten in de regenplassen, Ja ik trek lekkere gekkenbekken, Ja ik zing heerlijk vals bij operamuziek,
Ja ik maak mensen aan het lachen en aan het huilen als ik hen een boodschap geef uit de hemel en Ik zeg JA tegen het leven, want ik verdien liefde in mijn leven.

Prettig gestoorde liefde dat ben ik.

 

Maart 2015

 

Jolanda

 

 

 

 

Nacht

Middenin de nacht keert de dag terug.
Ik zie de mensen, wat ze deden,
in een ander licht.

Het jochie dat luid gillend
de verkeerde kant op rent.

De jonge vrouw die vastgenageld
nooit meer rennen kan.

Ik zie hun angsten, hun belagers.

Ik ben dat jochie niet,
noch die jonge vrouw
alleen hun angsten zijn van mij.


© hennie van ee

Loslaten

Onderstaand gedicht kwam opeens uit mijn pen. 
Ik zit midden in een verwerkingsproces van ziekte en scheiding. 
Moeilijk voor mij is om dingen los te laten, geduld te hebben en de tijd ervoor te nemen. 

Loslaten

Wat kan ik doen om het loslaten los te laten

Wat kan ik doen om het loslaten in gang te zetten

De stoere gedachten, ik doe dit wel even

Is niet van deze tijd.

Tijd

Tijd is nodig om los te laten.

Tijd is nodig om verwerking in gang te zetten

De stoere gedachten, ik doe dit wel even

Is meer een kwestie van geduld.

Geduld

Geduld hebben om te komen waar ik wil zijn

Geduld hebben om te worden wie ik wil zijn 

De stoere gedachten, ik doe dit wel even

Is makkelijker dan loslaten.

Loslaten, de tijd zal het leren geduld te hebben.